Wat is het verschil tussen Agile en Waterfall?

Hoewel Agile vaak wordt gezien als de superieure keuze van methodologieën, brengt het wel een handvol nadelen met zich mee waarvan u zich bewust moet zijn voordat u het gebruikt. Dit zijn onder meer de volgende zaken:

Indien klanten niet de tijd of de interesse hebben om nauw samen te werken met het ontwikkelingsteam, zal het project niet over de feedback of inzichten beschikken die het nodig heeft om vooruitgang te boeken.

Als teamleden zich niet volledig inzetten om het project effectief en efficiënt te voltooien, valt het zelfbeheeraspect van Agile uiteen.

Sommige taken, of zelfs bepaalde subtaken, kunnen te tijdrovend zijn om tijdens één sprint te worden voltooid. Om deze problemen aan te pakken, moeten teams ofwel van prioriteiten veranderen of dure extra sprints introduceren.

Het iteratieve en incrementele karakter van Agile is niet zo compatibel met projectbeheer of -toezicht. Teams die niet in staat zijn zichzelf te besturen, zullen minder waarschijnlijk effectief kunnen worden bestuurd.

Het feit dat Agile werksoftware voorrang geeft boven documentatie betekent soms dat essentiële notaties achterblijven. Dit kan een probleem zijn, omdat uitgebreide documentatie helpt implementaties deelbaar te maken, het denken achter specifieke beslissingen kan identificeren en teams in staat stelt gemakkelijker terug te keren naar eerdere fasen.

Vaak zijn bedrijfsprocessen, toolsets, beleid, organisatiestructuren, en controles niet bevorderlijk voor Agile. Als zodanig vereist een effectieve Agile-implementatie brede culturele verandering in de hele organisatie. Dit kan leiden tot verzet van individuen of afdelingen die gewend zijn aan meer traditionele praktijken.

De Waterfall-methodologie, die voor het eerst in 1970 werd beschreven, is ongeveer een halve eeuw lang consistent gebruikt door ontwikkelingsteams. Dit komt omdat het bepaalde voordelen biedt, waaronder de volgende:

De Waterfall-methodologie is wellicht het gemakkelijkst te beheren, omdat elke fase is gekoppeld aan specifieke deliverables en een duidelijk beoordelingsproces.

In projecten waar meerdere componenten ontworpen moeten worden om integratie met externe systemen mogelijk te maken, is de benadering van Waterfall (waarbij het ontwerp al vroeg in het proces wordt voltooid) een duidelijk voordeel.

De productvereisten worden gedocumenteerd en overeengekomen vóór de start van de ontwikkeling, waardoor een voorspelbare en concrete set functies wordt gecreëerd.

Een betere planning en vooraf geladen documentatie zorgen voor een duidelijk overzicht van de potentiële kosten. Dit maakt een nauwkeurige budgettering mogelijk.

Omdat de volledige omvang van het werk van tevoren bekend is, wordt het meten van de voortgang eenvoudig en nauwkeurig. De voortgang wordt doorgaans gemeten in het ‘statusrapport’, waarin werkitems worden gedefinieerd als groen, geel of rood als het gaat om planning, budget en resources.

Doelen worden geïdentificeerd en vastgesteld voordat het ontwikkelingswerk begint, in plaats van dat ze flexibel blijven om rekening te houden met veranderende behoeften.

Teamleden hebben de bandbreedte om aan andere projecten te werken, en hoeven alleen hun tijd te besteden tijdens hun aangewezen fasen.

Waterfall-methodologieën zorgen voor een eenvoudigere, meer vrije beleving voor klanten; betrokkenheid van eindgebruikers is niet vereist, behalve tijdens de vereisten- en beoordelingsfasen.

Met een duidelijkere focus op planning en documentatie volgen projecten een vaste weg, zijn ze makkelijker te beoordelen en zijn de resultaten duidelijker herkenbaar.

De stijging van Agile getuigt van bepaalde nadelen in de traditionele Waterfall-methodologie. Deze nadelen zijn onder meer:

Omdat Waterfall afhankelijk is van gedetailleerde planning in een vroeg stadium, kunnen projecten die onverwachte problemen, versperringen of veranderende behoeften tegenkomen zich mogelijk niet aanpassen. Watervallen stromen slechts in één richting; het kan onmogelijk of zeer moeilijk zijn om terug te keren naar eerdere stadia om veranderingen aan te brengen.

Stugge gedefinieerde eisen laten weinig ruimte voor inspiratie, innovatie of creativiteit, en kunnen ontwikkelaars ervan weerhouden om te profiteren van onverwachte kansen tijdens de ontwikkeling.

Omdat klanten minder betrokken zijn bij ontwikkelingsprocessen, kan het zijn dat ze zich buitengesloten voelen. Wat misschien nog problematischer is, is dat klanten zich mogelijk niet bewust zijn van wat er zal worden geleverd totdat het project is voltooid. Daarnaast weten ontwikkelaars zelf wellicht niet wat de verwachte uitkomst is voor de klant, waardoor de kloof nog groter wordt. Omdat testen pas aan het einde van het project plaatsvinden, zullen bugs en UX-problemen bovendien eerder onopgemerkt blijven.

Onduidelijke deadlines voor specifieke fasen kunnen ertoe leiden dat projecten niet op tijd af zijn volgens de planning. Om dit te compenseren, zullen de teams zich soms door de laatste stadia en zelfs de testen haasten. Dit kan leiden tot inferieure producten.

Vereisten moeten duidelijk worden geïdentificeerd en goedgekeurd voordat de werkzaamheden kunnen worden gestart. Als dat niet het geval is, kunnen individuele teamleden de vereisten anders interpreteren, wat leidt tot misverstanden.

Met zoveel moeite die wordt besteed aan planning en documentatie zijn er minder middelen beschikbaar voor het daadwerkelijk bouwen van producten.

Strengere projectvereisten zijn beter geschikt voor Waterfall, terwijl projecten met minder eisen en regels gebruik kunnen maken van creativiteit en vrijheid van Agile.

Strikte processen maken het inzetten van Agile zeer moeilijk en profiteren meer van een traditionele Waterfall-benadering. Agile is effectiever als processen flexibeler zijn.

Waterfall is effectief wanneer klanten, eindgebruikers en producteigenaren niet geïnteresseerd zijn in nauwe samenwerking met het ontwikkelingsteam. Gebruikers die meer betrokkenheid willen, profiteren meer van Agile.

Het verbeteren van bestaande verouderde projecten, waar de kenmerken al goed gedefinieerd zijn en integraties zijn opgezet, werkt beter met de Waterfall-benadering. Als het project een nieuwe weg baant en iets probeert te doen dat nog niet is gedaan, dan stelt Agile's iteratieve benadering teams in staat om te leren en zich aan te passen gedurende het proces.

De Waterfall-methodologie legt een voorspelbaar resultaat vast en werkt goed met duidelijk gedefinieerde deadlines en langetermijnprojecten. Kortere deadlines die flexibeler zijn, werken beter binnen Agile.

De voorspelbaarheid van Waterfall is ook zeer geschikt voor inflexibele budgetten, waar elke actie en uitgave vroeg in het proces moet worden gedocumenteerd. Agile vraagt minder stijfheid in het budgetteren, richt zich op functies en ontwikkelingssnelheid, en is niet zo strict als het gaat om kosten.

Kleinere, goed gedefinieerde projecten zijn vaak beter geschikt voor Waterfall. Grotere, complexere projecten profiteren van de Agile-benadering.

Bij het coördineren met externe werknemers of het samenwerken met andere organisaties is Waterfall een betere keuze wegens de verminderde behoefte aan persoonlijke samenwerking. Als één enkele organisatie en co-locationele teamleden alleen verantwoordelijk zijn voor het project, is Agile effectiever.